خسته ام..خیلی وقته ننوشتم..دلم تنگ شده باسه نوشتن..دلم تنگ شده باسه اون روزایی که زرت و زرت می نوشتم..چرت و پرت..دلم تنگ شده باسه اون اولین روزایی که با اروند می رفتیم سیگار می کشیدیم..خسته ام..مریضم..دوباره آمار سیگارم رفته بالا..سرم درد می کنه..با قرص و این جور چیزا درست نمی شم..دلم تنگه..دلم تنگه باسه اون روزایی که 15-10 نفر رو یه تیکه زمین زیر یه درخت که حتی سایه ی درست حسابی هم نداشت می شستن و از آینده که الآن باشه حرف می زدن..دلم تنگه باسه اون باقالی ها..اون کوهی که لهراسپ نیومد..دلم تنگه واسه تولد پویا..دلم تنگه واسه پویا..واسه سینا..واسه ساناز..واسه آیدین..دلم تنگه واسه لهراسپ و نازنین و علی..واسه آذین و نهال..واسه استرسی که هر دفه که می خواستم نازنین رو ببرم بیرون به جفتمون دست می داد..دلم تنگه واسه المپیاد ریاضی..واسه درس ریاضی..واسه پیچوندن کلاس..واسه جشنواره..آخ که چقد دلم تنگه....
روزا میان و میرن..بی خود..بی مصرف..بی هدف..هوا هنوزم سرده..زیر لاحاف..هوا هنوزم سرده..یعنی بهار می آد؟..یعنی تابستون می آد..خسته ام..از درس..از مدرسه..از نگاه های پرمعنای استاد..از بی خبری از لهراسپ و نازنین..از مامانم و بابام..از داداشم..از یه مشت ادم مزخرف دور و برم..خسته ام....
اکنون نیز..چون گذشته..می روم..می روم..می روم..آهسته تر از پیش..می ایستم..به پشت سر نگاه می کنم..خیره می شوم..دوستش دارم..و باز می روم..و باز آهسته تر از پیش..و باز..و باز..شاید روزی..بایستم..همچنین شاید روزی بدوم..اما خسته ام....
در روز های آخر اسفند..وقتی بنفشه ها را..با برگ و ریشه و پیوند و خاک..در جعبه های کوچک چوبین جای می نهند..جوی هزار زمزمه ی درد و انتظار..در سینه می خروشد و بر گونه ها روان....
شاید وقتی دیگر....
آه که چقدرخسته ام....
pas nevesht..:
bad az moddatha khodam ro too ayne niga kardam be khodam migam:
"midooni mikham chikar konam..?...nemidooni ke..."
bad koli fek kardam ke alan man bayad bedoonam ke chikar mikham bokonam ya nabayad bedoonam ke chikar mikham bokonam...!!!!
